ကၽြန္ေတာ္႔ ေတာင္ကုန္း ကေလးပါ
အလင္းေတြနဲ႔
ခပ္မို႔မို႔ တည္ေဆာက္ထားတယ္။
ေန႔ရက္ေတြၾကာ
ေႏြအၿပာေတြ ပြင္႔ပြင္႔သြား။
ၿဖတ္သန္းၿပီးသား တိမ္ေတြ
တစ္အုပ္ၿပီး တစ္အုပ္ ၿပန္ေကြ႔လာၾက။
... ... ...
ကၽြန္ေတာ္ ေပြ႕ပိုက္ခဲ႔ရတယ္။
ေနာက္ဆံုးေတာ႔လည္း
ဘာမွ မဟုတ္ခဲ႔ပါဘူး။
ကိုယ္႔ရင္ဘတ္ကိုယ္ အၾကမ္းၾကဳတ္ဆံုး ဆြဲဖြင္႔ၿပီး
ေနပူၾကဲၾကဲေတြ သြန္ခ် ပစ္ရတာက လြဲရင္ေပါ႕။
သံေယာဇဥ္ကိုမွ
ခုတ္ထြင္ရွင္းလင္းတတ္တဲ႔ လယ္သူမရယ္
အခုေတာင္ လြမ္းတယ္။
တာရာမင္းေ၀
“မိုးေခါင္လို႔တီးတဲ႔ဗံုသံ” မွ
အလင္းေတြနဲ႔
ခပ္မို႔မို႔ တည္ေဆာက္ထားတယ္။
ေန႔ရက္ေတြၾကာ
ေႏြအၿပာေတြ ပြင္႔ပြင္႔သြား။
ၿဖတ္သန္းၿပီးသား တိမ္ေတြ
တစ္အုပ္ၿပီး တစ္အုပ္ ၿပန္ေကြ႔လာၾက။
... ... ...
ကၽြန္ေတာ္ ေပြ႕ပိုက္ခဲ႔ရတယ္။
ေနာက္ဆံုးေတာ႔လည္း
ဘာမွ မဟုတ္ခဲ႔ပါဘူး။
ကိုယ္႔ရင္ဘတ္ကိုယ္ အၾကမ္းၾကဳတ္ဆံုး ဆြဲဖြင္႔ၿပီး
ေနပူၾကဲၾကဲေတြ သြန္ခ် ပစ္ရတာက လြဲရင္ေပါ႕။
သံေယာဇဥ္ကိုမွ
ခုတ္ထြင္ရွင္းလင္းတတ္တဲ႔ လယ္သူမရယ္
အခုေတာင္ လြမ္းတယ္။
တာရာမင္းေ၀
“မိုးေခါင္လို႔တီးတဲ႔ဗံုသံ” မွ
0 comments:
Post a Comment